Νοσταλγώ αυτά που θα ‘ρθουνε
αυτά που περιμένω.

Tυλιγμένος σε μάλλινα πανωφόρια
μετρώ τις σκέψεις
μία, δύο, τρεις…
γρατζουνάνε το πάτωμα καθώς τις αφήνω να πέσουνε.

Νοσταλγώ τα αστέρια
που αύριο θα δω
και μετά θα ξεχάσω

και θα ξεχάσω να νοσταλγήσω εσένα
που μετράς τα αστέρια
σαν γρατσουνιές στο πάτωμα

και η σκέψη σου ως εμένα
ποτέ δεν φτάνει.